Juliana was onze koningin, Beatrix toen prinses en Den Uijl onze premier. Onze huizen waren gevuld met oranje en bruin en hier en daar ook appeltjesgroen. Entertainment in kleine kring kwam via de TV tot ons. Hele families zaten samen voor de buis voor unieke shows met hoog entertainment gehalte voor die tijd. Wie van de 3? De Fred Oster Avro’s Wie-kent-kwis, Zo vader zo Zoon. Ze oogden degelijk. En toch grappig en af en toe een beetje schuin. Leeftijd leek er minder toe te doen. Niet alleen maar jonkies op tv, ach nee, talent was belangrijker. En kijkcijfers? De commerciële omroep was in geen velden of wegen te bekennen dus Nederland 1, 2 en drie bepaalden het speelveld. Ook spannend hoor. We keken nog uit naar Loekie de Leeuw en de reclame en meestal zonder irritatie. En om de zoveel tijd kwam er dan een nieuwe Loekie. Dat was heel wat.
De film van Ome Willem
Ook voor kinderen was er veel. Martin Brosius leerde ons van alles op zijn eigen gekke wijze in Ren je Rot. Alles was ook wat minder braaf. In tekenfilms als Barbapapa en Calimero zat meer dan genoeg volwassen humor die onbewust in onze kinder hoofdjes binnen sijpelde. De film van Ome Willem was geniaal. Het broodje Poep, de plasgeitebreiers, deze vuist op deze vuist. Wie kent het niet.
Internationaal was er ook genoeg om voor de buis te blijven zitten. Engelse humor met George and Mildred en Are you being served. Een wekelijkse moordzaak met Derrick. The Fonz vierde zijn Happy Days, terwijl het sexy trio Charlies Angels menig man beroerde.
Toppop
Maar vooral waren het de jaren van Toppop. Ad Visser trok met zijn muziekprogramma wekelijks soms tussen de 4 en 5 miljoen kijkers. Hij bracht de Nederlandse popscene naar de kijkers thuis. Ook wist hij grote internationale sterren naar Nederland te krijgen voor een optreden in zijn immens populaire programma. Penny danste de sterren van de hemel en Ad bleef er uniek uitzien met zijn kenmerkende bril en haardracht. Daarnaast had hij een smalle lange microfoon, nog zo’n signatuur uit de jaren 70.
Een glaasje advocaat, een neutje en een biertje erbij. Terwijl Amstel en Heineken al bekendheid genoten, had je ook nog Skol bier. Je zei geen proost meer, maar Skol. Als eerbetoon voor al dat moois zeg daarom: Skol! Op die geweldige jaren 70!
